Verbonden Léven

Lc.13,10-17 (25/10/2021)

Op een keer gaf hij op een sabbat onderricht in één van de synagogen.
Kijk! Er was een vrouw die al achttien jaar ziek was: ze was kromgebogen en kon zich in het geheel niet oprichten. Jezus zag haar en sprak haar aan: “Vrouw, je bent ver-los-t van je ziekte”, en hij legde haar de handen op. Onmiddellijk werd zij opgericht en zij verheerlijkte God.
De overste van de synagoge, die er zich aan ergerde dat Jezus op sabbat genas, zei tegen de aanwezigen: “Zes dagen zijn er om te werken. Kom dan op deze dagen om jullie te laten genezen en niet op de sabbat.” De Heer antwoordde hem: “Dubbelzinnigaard! Maken jullie niet allemaal je os of ezel los van de voederbak om hem weg te leiden naar de drinkplaats?
Kijk toch! Was het dan niet nodig dat deze vrouw – nog wel een dochter van Abraham – die de tegenstander [satan] achttien jaar lang gebonden hield, losgemaakt werd van deze band juist op een sabbat?”
Toen hij dit gezegd had, werden al wie zich tegen hem stelden diep beschaamd. De menigte echter was verheugd over al de heerlijke dingen die door hem gebeurden.

Jezus was een man van gebaren. En daarmee bedoel ik dan niet ‘zo eventjes een mooi gebaar stellen’ (wat helaas meer dan eens net de bedoeling heeft niets serieus te moeten doen, maar wel het geweten te sussen). Nee, Jezus gebruikt zijn handen om daad-werkelijk voor mensen iets te be-teken-en. (Was dat een voortvloeisel van zijn timmermansopleiding, waar ‘alleen ernaar kijken’ uiteraard niets oplevert, maar waar ‘de handen uit de mouwen moet worden gestoken’? Wie weet?)
Zo doet hij dat met de kromgebogen vrouw: hij maakt haar los van de banden die haar knelden. Zo zegt hij het ook aan allen die luisteren: Je maakt toch ook je ezel los om die te laven?! Hoe des te meer dan een méns!
En zijn gebaar maakt iets los bij de menigte (en bij mij?): enerzijds schaamte om de kritiek die ze soms geven (ze zijn rap met hun tong, maar ook met hun handen?); anderzijds vreugde (er is iets heer-lijks aan het gebeuren voor wie het wil zien en erkennen).
Wat handen niet al kunnen bewerken … als ik ze gebruik …