Lc.4,16-30 (4/09/2023)
16 Ook kwam hij in Nazaret, waar hij was opgegroeid.
Zoals hij gewoon was,
ging hij op de dag van de sabbat
binnen in het huis van samenkomst.
Hij stond op om voor te lezen
17 en men gaf hem een boekrol van de profeet Jesaja.
Hij opende de boekrol
en vond de plaats waar geschreven staat:
18 De geest van de Heer is over mij gekomen –
hij heeft mij gezalfd,
om de bevrijdende boodschap te verkondigen
aan wie zich arm weten.
Hij heeft mij gezonden
om wie gebroken is te genezen,
om wie gevangen zit vrijlating te melden,
om wie blind is het zicht terug te geven,
om wie verdrukt wordt te bevrijden;
19 om af te kondigen
een genadejaar van de Heer. [Jes.61,1-2]
20 Hij rolde het boek dicht,
gaf het terug aan de dienaar
en ging zitten.
De ogen van allen in het huis van samenkomst
waren aandachtig op hem gericht.
21 Hij begon nu tegen hen te spreken:
“Vandaag
is voor jullie oren
dit Schriftwoord in vervulling gegaan!”
22 Allen vielen hem bij en verwonderden zich
over de woorden van genade die uit zijn mond kwamen,
en ze zeiden:
“Is dat niet de zoon van Jozef?”
23 Hij zei tegen hen:
“Natuurlijk zullen jullie mij de spreuk voorhouden:
Geneesheer, heel jezelf!
Al die dingen die in Kafarnaüm gebeurd zijn
– naar wij gehoord hebben –
doe ze ook eens hier in je vaderstad.
24 Daarop zei hij:
“Zeker, ik zeg jullie
dat geen enkele profeet welkom is in zijn vaderstad.
25 Naar waarheid zeg ik jullie:
In de dagen van [de profeet] Elia
waren er veel weduwen in Israël
toen de hemel gedurende drieëneenhalf jaar gesloten bleef
zodat er grote hongersnood kwam over heel het land.
26 Toch werd Elia naar geen van hen gezonden
[om haar te redden van de hongerdood – 1 Kon.17]
maar naar een weduwe is Sarepta bij Sidon [= buiten Israël].
27 En ten tijde van de profeet Elisa
waren er veel melaatsen in Israël.
Toch werd geen enkele van hen gereinigd
maar wel de Syriër [= buitenlander] Naäman.”
28 Allen die in de samenkomst [synagoge] waren
en dit hoorden
raakten overvol woede.
29 Ze stonden op en wierpen hem buiten de stad.
Ze dreven hem naar de rand van de berg
waarop hun stad gebouwd was,
om hem van de steilte te gooien.
30 Maar hij ging midden tussen hen door
en trok weg.
We maken een sprong: gisteren had Jezus het over hoe zijn leven aan z’n eind zou komen, vandaag keren we terug naar het begin van zijn openbaar leven. Toch zit vanaf dat begin het einde erin vervat: ook toen al begrepen ze hem niet en was er veel weerstand om zijn boodschap te beluisteren.
Op zich is dat eigenlijk nogal merkwaardig, want wat hij komt vertellen is toch niets anders dan ‘goed nieuws’? – En dat niet alleen als aankondiging in de verte, zoals profeten voor hem hadden gedaan, maar als vervulling in het heden!
Maar laten we die stadsgenoten van Jezus niet te vlug veroordelen! Het is erg menselijk wat ze doen. Herken je het niet bij jezelf? Accepteren wij het zo makkelijk als een huisgenoot, een collega, een buur, … ons op belangrijke aspecten van het leven wijst? Doen wij dat ook niet makkelijk af als ‘wat weet die daar nu van’? Nochtans zijn voor ons vandaag onze naasten ons gegeven als ‘stem van G-d in ons midden’, net zoals Jezus dat was voor zijn stadsgenoten …!