Zondag (28/06/2020)
dertiende zondag
Mt. 10,37-42
'Wie zijn vader of moeder meer bemint dan Mij, is Mij niet waardig;
wie zijn zoon of dochter meer bemint dan Mij, is Mij niet waardig.
En wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt, is Mij niet waardig.
Wie zijn leven vindt, zal het verliezen, en wie zijn leven verliest om mijnentwil zal het vinden.
Wie je opneemt, neemt Mij op; en wie Mij opneemt, neemt hem op die Mij gezonden heeft.
Wie een profeet opneemt, omdat het een profeet is, zal ook het loon van een profeet ontvangen;
en wie een deugdzaam mens opneemt, omdat het een deugdzaam mens is, zal ook het loon van een deugdzame ontvangen.
En wie een van deze kleinen al was het maar een beker koud water geeft, omdat hij mijn leerling is,
voorwaar, Ik zeg je: zijn loon zal hem zeker niet ontgaan.' '
Wat moet ik met deze tekst? Mag hij mij uit mijn comfort-zone halen?
‘Wie meer houdt van …, … is Mij niet waard.’ Deze woorden dwingen mij stil te staan bij de vraag: “Welke liefde doet mij Léven?”
G-ds Liefde?! Ja, die Liefde geeft mij het basis-vertrouwen om anderen lief te hebben.
’Wie zijn kruis ….’ Wat is dat kruis dat moet worden opgenomen? Is het die afgrondelijke ervaring van
‘mijn G-d mijn G-d waarom heb je mij verlaten’? Die ervaring waarin G-d de grote aanwezige Afwezige blijft tot in de dood.
Dát léven, in het spoor van Jezus … Ik durf er niet veel méér over te zeggen, maar voor mij gaat het daar wel over.
‘Wie zijn leven vindt, zal het verliezen … , zal het vinden.’
Doorleefde woorden, uitgesproken door Iemand die zélf gezien en geëerd had kunnen worden. Maar Hij heeft daar van afgezien.
Hij heeft zichzelf, zijn leven, uit handen gegeven en zo verwijst heel dat gegeven leven naar G-d! Je leven verliezen ‘omwille van mij’,
wordt dan mij onvoorwaardelijk verbinden aan G-d. Mijn leven los-laten, uit handen geven.
G-ds Liefde ontvangen en met mijn leven verwijzen naar G-d.